DİLE DÜŞMÜŞÜM
Bülbül oldum seherlerde ses verdim
Bahçelerde açan güle düþmüþüm.
Sesimi duyurmak idi tek derdim
Kara sevda denen yola düþmüþüm.
Hayran oldum bir güzelin gözüne
Konuþmadý hasret kaldým sözüne
Güvenirim, buna raðmen özüne
Yüzü güzel dili lâla düþmüþüm.
Tarih boyu seven çile çekermiþ
Maþuk aþýðýna ümit ekermiþ
Âþýk gözlerinden yaþý dökermiþ
Gözyaþýyla olan sele düþmüþüm.
Ýþte böyle yaktý beni yandýrdý
Sevdim diye beni zehre bandýrdý
Tâ sonunda yelkenleri indirdi
Amma þimdi ben de dile düþmüþüm.
Gül dedim ben güldü bana sevindim
Seviyor sanarak bunla avundum
Niyetini gördüm hayli ezildim
Anladým ki çürük dala düþmüþüm.
Dünya böyle iþte her þey bizlere
Bazen bize gelir bazen sizlere
Kabullenmek düþer biz acizlere
Gözyaþýmý sile sile düþmüþüm.
Neden böyle hep âþýklar aðlarmýþ
Gözyaþý teselli þifa saðlarmýþ
Eðer aðlamazsa ciðer daðlarmýþ
Behlül olup gurbet ele düþmüþüm.
27.04.2019-Mustafa Zincirkýran
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.