saçlarýnýn sarýsýna, bozkýrýna hazan gözlerinin denizine katamaran olaným ihtilal rüzgarlarýmda kasýrgalarýmda bile bir gülüþüne diz çöktürüp nefesini içimde söndüren, d/evrimleþtikçe kýzýllýðýma içimde türkülenen, dantellenen kadýným dikeni kimin umurunda aþkýn dedirtip en çok ta gül teninden, tenime bataným
hayata dair,
ey insanlýk… hangi tecavüzün kasýk aðrýsý, hangi cehaletin, çok bilmiþliðin ulema sancýsýsýn söyle kabuklaþamayan hangi yaralarýn irin bekçisisin belli deðil ne adýn ne de adamlýðýn kaldý... mevsim ayazýna kýþ þimdi yamaçlanma, bulutlanma boþuna gözyaþlarýna çiçek açmaz, açamaz artýk masumiyet giden gitti sen kal saðlýcakla
aþka dair sevdam, hazýnda, ýslaðýnda tutuþuyorken solduyumda hayata dair insanlýðým, buzdan ateþ olmuþ kor misali için için yanýyor saðduyumda bu nasýl yanmak, bu nasýl yanamamak söyleyin dostlar söyleyin ki biçarem olsun.. söyleyin ki, gidesimin ve ölesimin adý kalasým, yaþama ve aþka tutunasým olsun…
ilhanaþýcýnisanikibinondokuz
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.