Düþtüðüm aþk çýkmazýnda aklým gönlüme danýþýr,
Bahar sardýkça bedeni ruhum maviyle tanýþýr.
Umut derin mavilerde, derin hayallerde vuslat;
Kuþlar kýrýk kanadýnda yorgun yüreðimi taþýr.
Ne zaman aklýma düþsen maviliðe varýyorum;
Seni her gün rüzgârlara bulutlara soruyorum;
Bulamazsam yalým yalým yakýyorum gökyüzünü;
Uzaklardan yüreðime baktýðýný görüyorum.
Vakit gelip, girdiðimde yüce ahret uyruðuna;
Yatýrsýnlar bedenimi karlý daðýn doruðuna,
Zaman zaman gel yanýma, uyuyayým dizlerinde;
Nefesin okþasýn saçý uyup aþkýn buyruðuna.
Ölüm korkutmuyor beni, bilirim ki ölüm mutlak,
Kabir korkutuyor, zira aramýza girer toprak;
Ne mavinin ne de senin hasretine dayanamam;
Perde olmasýn gözüme solgun çiçek, sarý yaprak!
Ýbrahim COÞAR