İNSANSAN YIKMA

Kayanýn içinde açan çiçeði,
Görünce umudum zirveye çýktý.
Zirvede bir baþka düþün gerçeði,
Gönlüm yaðmur oldu ovaya aktý.

Yeþerdi çimenler otlar çayýrlar,
Çaðladý dereler berrak pýnarlar,
Filizlendi küçük büyük çýnarlar,
Gözlerim merakla insana baktý.

Yediden yetmiþi süzdüm inceden,
Kimi uyur kimi kalkmýþ geceden,
Akýllý yorulmuþ çok düþünceden,
Deli düþünmeden fitili yaktý.

Sözde herkes insan yaþar barýþta,
Nefis çýkar için çetin yarýþta,
Ne canlar ölüyor kirli savaþta,
Caniler kentlere bombayý çaktý.

Bahar çiçek saçar, güz döker gazel
Mutluluk çaðlýyor doða ne güzel!
Bozmak, yýkmak yalnýz insana özel,
Saðýrozan der ki, insansan yýkma!
.................................................Þair: Ýsmail SAÐIR


Sosyal Medyada Paylaşın: