yine sarpa sardý düþünceler bozuldu kelimelerin ahengi yýldýzlarým küskün içimde terk etmiyor elem keder ritmi bozuk çaylarýn gönle akmayan pýnarlarýn muhabbetsiz her anýn gönlüne doðmazmýþ güneþ! ve gönlüm...acýlý kül rengi. dedim ya bozulmuþ çayýn rengi tütmüyor dumaný üstünde artýk sahile gelmiyor dalgalar esmiyor soðuk rüzgarlar alnýma ve sen... sessiz bir gemi gibi geçip gittin ömrümden. ve sen... býraktýn ömrüme çekilmez bir çileyi.. yerim olsaydý göz bebeklerinde izlerdim alev topu ýþýltýlarýný o bakýþýn ki resmettiðin tablo bir istanbul özlemiyle yanar. o bakýþýn ki düþen bir damlan çölde oluþan bir vaha o bakýþýn ki huzur verir insana hepsi sadece bir rüya. düþünsene.! hayatýmýz aðaçtaki bir dünya tek tek süpürüyorlar savrulan yapraklarý, düþünsene.! ayrýlýr et kemikten ve mezarda biter bu rüya düþünsene.! insan hiç istemese de kýrýlýr bazen dallarý...
(yusuferdoðan) Sosyal Medyada Paylaşın:
mevlana diyarı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.