Sessizlikten sensizliğe.

Sesli ve karlý bir gece.
Dýþarýda fýrtanýn uðultusu içimde çaresizliðin çanlarý ötüyor yine.
Kafamda bir kaç soru ve kalbimde özlemiþlik
Sensiz bir gece kýsaca yorgun bir gece.
Düþünceler sardý dört bir yanýmý yine,
Bir de yokluðun sayarsan onu da içinde.
Kalbimi dinledim yokluðunda... fýsýldadý usulca git diye
Dedim: o limaný yaktým ben o gece.
Göðe uzattým baþýmý kapattým gözlerimi  çektim tüm havayý içime...
Ýþte o an anýmsadým.
Mavinin hangi tonuydu bilmiyorum gökyüzü,
Sesin hangi týnýsýydý o son yaðmurun dökülüþü,
Ya da kaç mevsimdi, tek bir gülüþün.
Bu gün anladým ki.
Mavi, sen yanýmdaysan gökyüzü
Yaðmurun sesi, sen yanýmdaysan en güzel þarký
Mevsimlerde yalnýz seninle farklýymýþ.
Artýk ben de sallýyorum o hileli zarlarý
Düþeþ atarsam gelecek diyorum
Bir deniyorum
Ýki deniyorum, üç, beþ...sonra býrakýyorum sensizliðin ortasýna.
Pes diyorum pes pes pes!
Yine susmuyor ahmak bir kez diyor bir kez daha dene.
Ben bu gece  bilmem kaçýncý zarý atýyorum
Atýyorum
Atýyorum...
Atýyorum...
Ama sensizliðin deðil bu gece bizsizliðin ortasýna koyuyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın: