ÜŞÜYORUM

Ne nisanlar yaþadým,
Ne saðanak yaðmurlar gördüm ben
Hiç birisi gidiþin kadar üþütmedi, ýslatmadý
Çünkü;
Kalýn giyinir, þemsiyemi çekerdim baþýma
Oysa sen gideli;
Bulutlar oturdu göz kapaklarýma,
Yoðunlaþtý, yoðunlaþtýkça aðýrlaþtý
Damlalar halinde düþtü göz coðrafyama…

Sýzdý derinliklerine kadar yüreðimin,
Damla damla birikti kalbimin çukurlarýnda,
Önce göze, sonra nehre dönüþtü,
Süzüldü kirpiklerim arasýndan,
Yorgun yanaklarýma…

Saç telinden týrnak ucuma,
Ýþledi içten içe kutup ayazý
Morardý dudaklarým,
Dilim buz tuttu, hüküm giydi sessizliðe
Dondu kaným kýzýla kesti duvarlar…

Sanki!
Yalnýzlýk Sarýkamýþ,
Ben sevda seferinde asker
Beden sýcaklýðým eksi kýrk beþ,
Saçlarým, kirpiklerim kristalleþiyor,
Kar örtüyor üzerimi.
Oysa mevsim Ýlkbahar,
Belli ben halen kýþ tayým
Üþüyorum.
Tek kurþun atamadan sensizliðe
Þehit mi düþüyorum ?

Ozan Ali AYDIN 2
Sosyal Medyada Paylaşın: