Bir yürek yangýnýndan, arta kalan küle bak, Tomurcuktu, kokardý; yazýk, solmuþ, güle bak, Mehtâbýn savurduðu, siyah, ince tüle bak, Seherde içli içli þakýyan bülbüle bak...
Perde perde yükselen sesi arþa eriyor, Bu ses; kýrýk kalplere, huþû, rahmet seriyor. Melekler gönüllere bin bir müjde veriyor, Cennetten esip gelen, mis kokulu yele bak...
Seherde gün doðarken, duyulan içli bir ses, Gözlerinde yaþlarla hýçkýran bin bir nefes, Karlý daðlardan kop da, gel, yanan baðrýma es, Es, ey sabah rüzgârý, gözlerimde sele bak...
Kapatýp gözlerimi, düþüncelere daldým, Koskoca bir ummanda, dümensiz, küçük saldým. Nasýl geçmiþ bir ömür, acaba ders mi aldým? Gözlerimde yaþlarla, sessizce, öyle kaldým...
Hâlenur Kor
Sosyal Medyada Paylaşın:
nur49 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.