YOKLUĞUNUN TA İÇİNDEYİM
Yanýmda olmayýþýnýn verdiði acýya katlanmak ne zor
Dokunuþundaki þefkatinin sýmsýcak saran kollarý yok artýk
Ev içinde koþuþtururken telaþlý, sesinle þenlendiðim o anlar yok
Yangýnýný yaþamaktayým; öksüz býrakýp çýktýðýn son yolculuðunun
Asumana uzanýr ellerim huzurlu mekaný dilerim sana Yaradandan
Her sabah,her akþam ama…. Hatta her dakika..
Kollarým düþüyor yanýma, gözyaþlarýyla,ölümün belgeleniyor aklýmda
Gitti diyorum. Ahh! Gitti. Sabýr diliyorum Rabbýmdan
Ölümün verdiði kimsesizliði hangi acýyla eþ tutarki insan
O bir acýdan da öte; içinden sanki birdaha çýkamýyacaðýn katran
Yazgýsý her kula bildirilmiþ ilahi karar,bir büyük çaresizlik
Yinede boyunlar bükük,hayat acýmasýz, hayat zalimden daha nobran
Olsaydýn yanýmda diyecektin ki bana; “Dayan kelebeðim”
Ben her an yanýndayým,çevrendeyim
Sende bir annesin bak! Seninle övünçteyim
Ah! ! ! ANNEM beni istemeden içine attýðýn bir büyük özlemdeyim
Alev Yavuz
Sosyal Medyada Paylaşın:
hayatgülbahçesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.