ne zaman kalsam yaðmurunun altýnda
en çok avuçlarým olurdu sýrýlsýklam
ve içimde
ömrümde görmediðim
uçurumlarýn en derini
ne kadar uzaktan seversen beni
o kadar güvenli ve huzurla komþuydum
lakin bir laflar ederdin
kýl ince kýlýç keskin
ne zaman dinlesem seni
kanardý yüreðimin
sakladýðým yerleri
ben yaðmurunun altýnda
yenilirken damlacýklara
sen zafer kazanmýþ kahraman
kupkuru gülümserdin karþýmda
gözlerinin ýþýðý yetmezdi ýsýnmama
üþürdüm, üþürdüm
tarifi imkansýz bir hüzne gömülürken