****Bir gariban çocuðu olarak haykýrýyorum;Kan ve göz yaþý döktüðümüz vatan bizi harcarken bir daha düþünsün****
Umudumuza Güller diktiðimiz Günler oldu Bilmediler Göz yaþlarýmýz Nehirlere döndü Gelip de silmediler Her gün çiðnendi Garibanlýkla onurumuz Görmediler
Kaç Paslý Zincir eridi yüreðimizde Hastalýklý kaderimize Þifa olmadýlar
Altta kalanýn Caný çýktý Ruhum artýk Zulümden býktý Çok sevdiðim bile El gibi baktý Zalim dünya Kalbimi yaktý
Dünyanýn Kardeþi olmayan Varsýn yaþamasýn Savaþlar Denizler gibi Kanlar biriktirdi
Karanlýðýn Buz çaðý þimdi Silah almak Ve silah satmak moda
Masumumun Caný almaya zaten Bir kurþun yeter Ama Hiç sormuyoruz Ýçten gülümseyiþ Kaç pýrlanta eder
Hangi doktor Hangi lider Güçlü ki Bu yaranýn kanýný dindirsin Aþk ve sevginin kýymetini Dünyaya bildirsin
Kanat açsýn halklar Tüm cihana Iþýl ýþýl Yüzler getirsin
17 Nisan 2019 erdemli Çarþamba 08.30
Sosyal Medyada Paylaşın:
HASAN ÇAPRAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.