Rûhu, sessiz sular gibi çaðlýyor... Usul usul... Geçtiði yollar loþ... Bakýþlarýnýn çizdiði yollar...Çok zor görünüyor... Kayýp gidiyor, kanayan bir yaradan süzülen kan gibi... Peþinden sürükleniyor gölgesi. Ayak sesleri duyulmuyor... Bir solgun ýþýðýn, usulca kayýþý gibi...
Elleri uzanýyor görünmez ufuklara...Neyi tutmak istiyor? Hedefsiz bir yol...Upuzun... Sessizliðin hüznü içine iþliyor... Rûhunda küllenmez bir ateþ... Dumaný, nefesinden taþýyor... Gözlerinde ýþýyor kývýlcýmlarý, sessizlik tütüyor acý dolu...
Görünmez kanatlar sürüklüyor sanki, Uçuruyor kimsesiz sokaklarda... Kuþbakýþý görüyor sanki daðlarý... Uzanýyor önünde engin bir deniz... Yüreðinde savruluyor fýrtýnalar... Rüzgârla uçuþuyor saçlarý... Bitmeyen yollar gibi, uzanýyor ardýnda...
Bir yaðmur baþlýyor birdenbire... Nedir baþýndaki bu kara bulut? Gözleri neden ýslak? Neden yanýnda deðil? Elleri yalnýz... Kimdi, bu patika yoldan koþan genç kadýn? Ayaklarý neden çýplak? Sessizlik rüzgârlarý baþýnda... Delirten bir sessizlik... Kuþlar susmuþ... Denizdeki dalgalar... Susmuþ her þey...
Tâa tepelere çýkýyor korkusuzca. Derin bir uçurumdan aþaðý bakýyor. Ne yapmak istiyor? Kuþlar dönüyor baþýnda. Sesleri þimdi duyuluyor. Nedir bu dillerindeki feryât? Nasýl bir þakýma bu?
Denizdeki dalgalar mý coþan? Savrulup vuruyorlar çýlgýnca kýyýlara... Ve küsüp dönüyorlar tekrar denize... Yine isyân edip dönüyorlar, daðlar gibi yükselip... Gözlerini, bir an bile ayýrmýyor kadýn, kýrpmýyor bile... Uzaklaþan sularda, bir hayâl kayboluyor usulca... Hýçkýrýklarla sarsýlýyor ufak bedeni... Çakýllarýn yýrttýðý ayaklarýnda kan... Öne eðiliyor sessizce baþý, Dizleri bükülüyor yavaþça... Kollarýyla sarýyor bedenini...
Kýyýdan çekilen dalgalardan bir ezgi geliyor gibi. Bir yürek sýzýsý... Gitgide küçülen notalardan, uzaklaþýp yiten sesler gibi... Gitgide bitiyor...Duyulmaz oluyor... Hýçkýran bir nefes kalýyor sadece... Ay, saçlarýný suya döküyor usulca... Ufukta kayboluyor kuþlar...
Gözleri yerde, bir müddet öylece duruyor kadýn. Þimdi suskun... Doðruluyor yavaþça. Aðýr aðýr iniyor tepeden... Ayaklarýnýn acýsýna aldýrýþ etmeden... Kim bilir? Duymuyor bile...
Gece, usulca, siyah pelerinini sarýyor omuzlarýna... Görünmüyor artýk hiç bir þey... Her þey, kapkara bir bulutun içinde gizli þimdi... Acýlarý... Dertleri... Hasreti... Gözyaþlarý... Özlemi...
Hâlenur Kor
Sosyal Medyada Paylaşın:
nur49 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.