RUHUM İSTANBUL
Bir buruk akþam oluyor yine Ýstanbul’da,
O füsunlu güzelliði yine gözlerimde her semtin.
Bir canlý tablo karþýmda,ömre bedel sahiller,
Üsküdar en sevdiðim,hayalim, ruhumu dinlendiren,
Akþam güneþinin tüm güzelliði süzülür pencerelerden...
Hepten sarhoþ eder ruhumu,esrarlý güzellik.
Bir de baþlayýnca usul usul yaðmurlar,
Sanýrsýn,yaþ döküyor çamlýca,eren köy,koz yataðý,
Sonra, aþiyan da aþýklar süzülür birer birer...
Bir vazgeçilmezimdir,kadý köy en güzeli...ezeli !
Otururum sahilde masmavi denize karþý,
Þiirler dizilir dilime, Orhan Veli den, Süreyya dan...
Sonra kadý köy den geçip, yavaþ yavaþ eren köye,
Eski þarkýlar dilime, aþklar dizilir gözlerime sessizce,
Bir de sevmek gelir aklýma çýlgýnca...
Unutmam kýz kulesini de,süzülür bir güzel gibi.
Gözlerimde olurken akþam,süzülür güneþ denize doðru...
Ýþte en güzel þiir,en güzel þarký, Ýstanbul bu.
Baksan hangi köþesinden,bir tarih yazar, bir roman,
Ne kadar anlatsam da,ifade edemem gönlümdeki sevgini,
Bu þehir Ýstanbul,sevmeye deðer tüm kalbinle...
Yaþamak, burada yaþamaktýr ancak.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.