Gün vurdu tokadýný, koynuna aldý gece, Dökülüyor damlalar, dilinde bir tek hece. Kavrulurken yüreði sarýyor piþmanlýklar, Gözlerinde asýlý kocaman bir bilmece.
Tutundu dualara, yetmiyor yakarýþlar, Yetmiyor gözyaþlarý, acýlarla yarýþlar. Yüreðinde fýrtýna, sonsuz çalkalanýþlar, Hýçkýrýp gece boyu secdeye kapanýþlar.
Yýðýlýp seccâdeye bir an geçti kendinden, Çaðlayýp akar gözler, artýk taþmýþ bendinden. Rûhunda azâp kuþu ötüyor çýðlýk çýðlýk, Kurtulmak ister gibi, girdiði kara inden.
Kucaklýyor dualar, savrulan âhlarýný, Silip de birer birer bütün günâhlarýný. Göðsüne düþmüþ baþý, nedâmet hisleriyle, Gece geri veriyor sönen sabahlarýný...
Hâlenur Kor
Sosyal Medyada Paylaşın:
nur49 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.