EL İNSAF
Ne bahtým uyanýr bu gidiþ bir yýkým
Ne güler yüz, yükümü tutmuþum
Sen yakýnken bir o kadar mesafeli bana
Bense aþýlmaz uzaklarda sana sevdalanmýþým.
Ýçimdeki sen bir baþka, dýþýmdaki el gibi, tanýmsýz
Anlýyorum senin kalbin bu iþlere pek fransýz
Olsun gülüm, yakaladýðým hayalde sana gülmüþüm
Kader vicdansýz, yarýn mutsuz, bense umarsýz.
Her deminde yüküm kavi, dünya sýrtýmda
En aðýrý bu yüklerin výz gelir inanki bana
Bir tek sevgin eksik kalýr, o ki en büyük iþkence
Seyrine bak sen hayatýn, ben çekerim yine çile.
Umurumdasýn da ondan bu zul
Rahmet yaðmaz düþmeyince kul
Yakýnlýklar olsa gönülde, mesafeler yormaz beni
Anlamadýn biliyorum, hala seviyorum seni.
Sevgiyle iþ bir eðlence, zaman geçer neþe ile
Ucunda yoksa bir ýþýk, aþk yollarý çile bence.
Ahu zar ile yandýðým, sever diye inandýðým
Umutlara tutunduðum sevgin þu an ta kalbimde.
Her þeyi anladým hayatta da þu aþk ne tuhaf
Sanki yerýlacak yer, açýlacak bir pencere
Adýn yazýlacak, nereye baksam hece, hece
Bu bir dað masalý ise, adý olur bence Kaf.
Yeter sevgili üzme artýk, yaþ eriyor artýk kemâle
Çað yangýný dediðin geçti, sanki döndü cýlýz köze
Ya seç artýk kendine yol, ben de ereyim bir keyfe
Belki senle ummanlara,açýlýrýz sadabade.
Oðuzhan KÜLTE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.