zor nefes mengene gibi sýkýþýk göðsümdeki kafes aklým karýþýk dilim damaðým yapýþýk
tamam sanki hayat gelmede galiba memat bende bilirim kabahat dikkat etmedim kendime hayatým geçti hep harabat
karanlýk hem de nasýl þu acun dindi sanki acým
lizör kokusu eldivenin lastik dokusu yok içimde ölüm korkusu
yüzüm deki de ne nedir saðým solumdaki etime mandallý kablolar etrafýmda aðzý maskeli kadrolar yerde karolar tavanda karolar anladým bunlar doktorlar
ayarlý karyola mekan oksijen makinasý tamam biri var baþ üstüm de bib bib öten kalbimle ayný tempoyu tutan utan lan kaderim utan
nerede sevdiklerim uðurlarýna öldüklerim camýn ardý gördüklerim hepsi orada keder dolu yürekleri belli gözleri endiþeli eþim oðullarým gelinlerim torunlarým canlarým ciðerlerim birde fedakar kardeþlerim
nereye gidip geldim dedemi babamý annemi nenemi mi gördüm tam bilmiyorum lakin hayatýn ipini yeniden ördüm.
hasta halle yazdým bunlarý yaþadýðým insanlýk halleri aman siz dikkat edin saðlýk denilen nimeti
bitti dört günlük macera iþte yine geldim dünya merhaba
Sosyal Medyada Paylaşın:
Temel Atay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.