Şamar!

Ben seni aþka havale ediyorum sevgili...
Kaþlarýma çatýlmýþ öfkelerimi kendime sýkýyorum
Göz bebeklerimde birikip, kirpiðimde intihar eden
Gülüþlerimi yüzümün hayat çukurlarýna defnediyorum

Ve...
Parmaklarýna sürdüðün þarjörden ateþ ederken yüreðime
Sen üzülme diye... Kan kusup, sus yutuyorum...

Ruhuma diktiðin aþkýn bedenime giydirdiði veca
Zul olup yüreðinden yokluðunun çölüne sürse bile
Seni taþýdýðý için aþka küsmem
Lakin hali gafletine aþký feda etmem...

Ben seni ahd ile vefa’ya havale ediyorum sevgili...
Toplayýp acýlarýmý diyarý firdevsinden gidiyorum
Yüreðimin ýrmaklarýný kurutan hallerinden
Hakký divan kapýsýna varýp kendimi þikayet ediyorum

Ve...
Yaptýðýný hayatýn bir sýnavý diye alýp
Sen kýrýlma diye... Kendimi cezalandýrýyorum...

Öfkem kendime!
Sürüldüðüm aþký afattan sana sýðýndýðým için
Mýzrabý seven yanýma batýrýyorum
Sen elemlenme yenildiðim...
Kabul olmamýþ dualarýmýn ahdýnda boðuluyorum...

Ben seni secdelerime havale ediyorum sevgili...
En sevdiðim dua’dan sürgün oluyorum
Yasin-i Þerif’ten, Bakara’ya uzanýyorum
Kendimi yokluðuna kundaklayýp gidiyorum

Ve...
Dilim kirletmesin diye adýný anmýyor
Sen bilme...
Ben þu kalbi aþkýn dar aðacýna asýyorum...

Sensizliðin mahþerinde kýyameti yaþayýp
Divaný ezelimi ebede ulaþtýrmadan yýkýyorum
Sen üzülme...
Ben sende hayatýn þamarýný yiyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın: