Bu son þiirdi belki de, Durgun bir o kadar suskun... Kelimelerin rest ediþiydi acý eþiði eþliðinde, Kadarý olan bir sýzýnýn kederle raksa duran duraðan bir haliydi, Bertaraf ediþiydi belkide hayatýn, Duygu yoksulu herþeyin bir bir gitmesi ... Ve hayat ; Kedere inat, Kaderin hükmü olmalýydý . Kaderde keder olmazdý Yazanýn hatýrýna baþa taçdý, Öyle ya ; Kim anlayacaktý, Kim anlatacakdý da suskunluða kelime bulacaktý , Bu kadar sözün hunharca katledildiði zamanda Hangi kelime merhem olacaktý ... Kaderde de ,kederde de sýr vardý. Sýr da susmakdý . Susmak ! Tüm harfleri yok edercesine ; Kaderin sýrrýna erercesine de... Bu susmak mýydý ? Yoksa sessiz birer çýðlýk mý? Belki de sessizce yazýlan ... Okudukça susulan... Susdukca nefes olan, Tüm sesleri katleden, bir þiir olmalýydý ! Tunay BULUT
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tunay BULUT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.