parmak uçlarýmda yeþeren yaralarýn kabuklarýný koparsam bileklerim taþýyor yokluðunca kalbimin yorgunluðu ustaca el veriyor hücrelerime lisaný lâl bir þehir gibi sanki lakin susmak gerekli aðrýlara biliyorum
her gece birikmiþliðin sancýlanýyor içimde bir yerlerde kalbimde çivilenen sensizliði söküyorum ama gözlerinin nemi düþünce yüzüme avazsýz kalýyor sözcüklerim iliklerime kadar üþüyorum o vakit hem üþüyorum hem de yaþýyorum arda kalanlarla
koca bir boþluk sanki bu uzanýp tutsam ellerinden diyorum -olmuyor
...
"hüzün yumaðý bakýþlarýný çok özledim baba"
kuzeyinkýzý/sadeceözledim
Sosyal Medyada Paylaşın:
..kuzeyinkızı.. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.