BİR AĞACIM BİLE YOK

Bu dünyada bir aðacým bile yoktu

Yaþama savaþým mücadelem
çocukluðumda
gençlik yýllarýmla devam etti


Olgunluk yýllarým benim için
baþarýda zirve yaptýðým yýllardý

Kurduðum hayallerimin gerçekleþtiði
senelerimdi


Yapýlanmayanlarý yaptýðým
söyleyemediklerimi söylediðim zamanlardý

Gerçekleþmemiþ hayallerimin
teker teker gerçeðe dönüþtüðü yýllardý


Öz benliðimden karakterimden
ödün vermediðim

Dim dik saðlam iradeli
karadeniz çocuðuydum


Büyüdüðüm yaþadýðým yerlerden
ailemle beraber

Geçim sýkýntýsý yüzünden
terk edip Ýstanbul’a gelmiþtik


Çok aðlamýþtým
hep içimde ukte kalmýþtý

Köyüme özlem duyardým
hayaller kurardým


Köyümü kafamda sürekli hatýrlar
mutlu olurdum

Ýçinde oturamadýðýmýz yeni

Üç katlý ahþap evimizi


Tarlalarýmýzý, ineklerimizi, çam ormanlarýný
arkamýzda býraktýk

Ýstanbul’a geldik
her tarafýnda gökdelenler binalar
betonlaþmýþ yapýlar vardý


Burada ne tarla ne inek nede orman vardý

Su içecek çeþmesi bile yoktu

Aðaç yok kuþ yok orman hiç yok

Keþke gelmeseydim diye geçti içimden


Doðada yaþasaydým

Bende doðanýn içinde kalsaydým
dedim kendime

Deniz, orman hayvanlarla iç içe
bir yaþam bulsaydým


Yaþamý kana kana
köyün çeþmesinden içseydim

Tarlasýnda domates, patlýcan yeseydim

Hayatýn anlamýný bütün benliðimde hissetseydim


Havasýyla, suyuyla, topraðýyla
topraktan fýþkýran bereketiyle
nimetiyle

Allah’ýn bize sunduðu yaþamýyla


Keþke doðduðum köyde kalsaydým dedim
kendi kendime

Orada okuyup orada yaþamýmý devam ettirseydim

Daha mutlu olmazmýydým


Piþmanlýklarým, gözyaþlarým, keþkelerim

Boynu bükük
terk ettiðim köyüm

Hep seni düþünüyorum
Sosyal Medyada Paylaşın: