Her ne kadar dilimden düþmüyor adýn dese
Yüreðinden eksilmez o korku o vesvese
Hayali sükûttaydýn, sevmeye kalksan da sen
Ve hiç yargýlamadan hükmünü verdin hemen
Canandý bu sevdaya kýsacýk ömür biçen
Sanki birkaç ay deðil koca ömürdü geçen
Dalgalara gem vurdu susturdu denizleri
Yüreðinde duruyor bu sevdanýn izleri
Kaf daðýnýn ardýna sürgündü yüreðinden
Umut denize düþtü geminin direðinden
Ýhanet kalbindeki kuþkuyu hançerliyor
Yapýlan haksýzlýða gün be gün içerliyor
Martýlar saklandýlar ses vermezler gidene
Ne daðlar geçit verdi ne de yollar, sevene
Senin yüreðin bomboþ, onun kalbi kül olmuþ
Âþýk yüreðe karþý bakýþlarýn zül olmuþ
Bu sevda bu bedenin kanayan þah damarý
Ela gözlerde gördü aþktaki istismarý
Tabip teþhisi koydu bir depresyon geçirmiþ
Bu canan bu yüreðe her günü zehir içirmiþ
Korkunç bir karanlýða býraktýlar adamý
Ýhanet olsa gerek sevenlerin idamý
Her akþam kýzýllýðý doldursa kalbi hüzün
Artýk umut vermiyor ne gecen ne gündüzün
Sen bu yorgun yüreðin en nadide yerisin
Sen yine bu adamýn bitmeyen kaderisin
Nefes alsa da boþ ver, bil ki yürekte öldü
Senli ve sensiz diye ömrü ikiye böldü
12.06.2008/Samsun