RENKLİ BASMA

RENKLÝ BASMA

Bir genç kýz vardý.
Sevildiðini sanan.
Renkli basmadan aþký çamura bulaþtýrýlan.
Yükleri çok aðýrdý kalbinde.
Deðdi mi, deðmedi mi, bilemem yaþadýklarý.
Ayaklarýnýn altýnda duran bir yol.
Bir yoldu içi tüm vagonlarý izleyemediði.

Çakýldý kaldý .
Onun istediði rüzgar olmaktý.
“Kader” dedi sessizce. “Kader!”
Ama keþke kendinden de saklayabilseydi gerçekleri.
Fakat henüz farkýnda deðildi.
Islak elleriyle yüzünü sývazlamak aklýna da gelmedi.

Ve aþký öle yazdý yaðmurlu bir mayýs sabahýnda.
Gökyüzü kapandý üzerine .
Verilen vaatler kuþlardan uzaktý.

Huzur bulduðu adama gülümsemek uzaktý.
Anlatým bozukluðu gibi duran düþleri karýþýktý.
En büyük sýkýntýsý buydu.

Keþke sarýlsaydý son kez.
Çaydanlýða su doldurup ocaða koysaydý birlikte çayý.
Kazaðýnýn ýslanmýþ kollarýný birlikte kurutsalardý güneþin altýnda.
Birlikte yedikleri çileðin hazzýný tekrar alsalardý.
Tüm gücüyle vuruyordu zaman geçmiþin anýlarýný.
Kýrýlmýþlýðýný zaman ne diye anlamadý ?

Saati kontrol etti.
“Bugünlük yeter!”
“Bunlar sadece aný.”dedi kendi kendine.
Düþündü kadýn.
Yapabileceði bir þeyin olmadýðýný düþündü.
Artýk kalksa iyi olacaktý kavuþmalardan.

’’Ama ben seviliyor olmalýydým...olmalýydým ’’
’’Bakarsýn bir gün yine karþýlaþýrýz’’ diyerek..
Eksik taþlar yerine oturmadý.

“Kimi sevmeliyiz?” sorusu allak bullak etti.
Bir çöp torbasýna sýkýþtýrýp özlemini yürüdü kadýn .
Aþk bir kez daha bataklýkta bir kalbi mahvetti çürüterek.
Aþk bir kez dana bir kadýný devirdi yýkarak.
ARZU GÜNAL /5.4.2019


Sosyal Medyada Paylaşın: