Kim bilir.. kaç ömür tüketim doðan güneþin alaca karanlýðýnda bir bir ezberledim yýkýlan düþlerimi bir bir seyrettim gözlerimdeki yanýlmýþlýðý kýrýk aynalardan binlerce
ne çok örselenmiþiz kancýk gülüþlerin sahte düþüncelerinde vurulurken sýrtýmýzdan ne çok düþmüþüz yerlere
bak.. dört bir yanýmýz duvar ölüm kokuyor toprak sadece kefen bembeyaz vicdanlar artýk siyah
kim bilir belkide birazda tutkunun sarhoþluðuydu üzerimdeki senden geriye kalan.. içiyordum dudaklarýnýn deðdiði yerden býraktýðýn yudumu.. büyüyordu içimde güneþe aþýk kardelen
hem hoyrat hem asi hem de Delice’ydin zeytin aðaçlarýnda sürgün veren
sen gibi bakarken sen gibi gülüyordum her sevinç’imde usulca öpüyordum dudaklarýndan baþ ucuna papatyalar býrakýyordum düþlerimde ..
Þimdi sessizce dinle sadece dinle senin þiirin okunuyor yüreðimin matem gecesinde Ay çarpýyor yüzüme yavaþ ,yavaþ ince, ince
kaç kadeh içtim Kaç gece þafaksýz bitti denizin kokusu sinmiþ sanki üzerime iskele üstünde çýðlýk çýðlýða martýlar demli bir çay birde simit olmuþken tam olsun bir kerede Karþýmda da sen otur son gemide ayrýlmadan limandan son sigaram bitene kadar sadece sus sadece gülümse..
Bahattin Delice
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bahattin Delice Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.