CAN ÇİÇEĞİM

CAN ÇÝÇEÐÝM


Sensiz hayat,
Hayatmýdýr ?

Sensiz;
Yutkunduðum,
Her lokma,
Boðazýma dizilir.

Sensiz;
Attýðým her adým,
Kaldýrýmlara takýlýr.

Sensiz;
Her gülüþümde,
Gam, düþer yüreðime.

Deniz fenerlerine kanýp;
Balýkçý aðýna takýlmýþ,
Yalnýzlýða; Uzun, uzun baktýkça.

Aðlamaklý olurum;
Gözlerim dolar,
Ýçimi, korku sarar, içimden.

Ardýndan, hatýralar dizilir..

Aydýnlýk ve karanlýk;
Birbirine karýþýr,
Gün yaralarýyla,
Güneþe gülümser.

Gece olur;
Gece, gündüzü sorgular.

Gece bekcilerinin düdüðünde;
Gündüzden kalmýþ,
Sessizliðin ve korkunun,
Endiþeli sesini duyuyorum.

Gökyüzünün;
Pencerelerini açýp,
karanlýðý Yýrtarcasýna,
Avazýmýn çýktýðý kadar,
Haykýrmak istiyorum.

Sensizliðin çýðlýðýný,
Haykýrmak istiyorum.

Sensiz olmuyor;
Sensiz nefes alamýyorum,
Sensiz hayat hayatmýdýr ?

Sensiz hayat;
Çileden ibaret,
Ateþten, gömlek gibidir.

Çocukluðumun çiçeði;
Pembe, sarý ve beyaz,
Kýrmýzý, can çiçeðim.

Ömür elçim;
Sensiz hayat,
Hayatmýdýr ?

Þimdiki aklým olsaydý;
Ahhh, þimdiki aklým olsaydý,
Akýlsýzlýðýma, aðlarmýydým.
Aðlarmýydým.


Bilent ATALAY
30-03-2019 / Bursa


Arþiv:
profil.edebiyatdefteri.com/komsukalp/






Sosyal Medyada Paylaşın: