Daðýn önü dumanlý arkasý görünmüyor,
Patikasý dikenli ciðerime batýyor.
Boþver gönlüm! Bu yolda kimsesiz yürünmüyor.
Gül! Dedikçe o zalim, kaþlarýný çatýyor.
Gülüþü aþka davet, susuþu ölüm kokar.
Gözleri bahar bahçe, zemheridir kelamý.
Gözledikçe yolunu o baþka yöne bakar,
Taþ mýdýr kalbi bilmem esirger bir selamý!
Gerçek sandým yalanmýþ kapýldým sözlerine,
Ýki çiçekle bahar geldi sandým gönlüme.
Aldandým güneþ saçan o güzel gözlerine,
Dilemem bu yazgýyý ne dost ne de kanlýma!
Yürüdüðü yollarýn diken olsun her yaný!
Eli kolu kanasýn saran olmasýn e mi!
Fýrlatýp attým artýk kalmadý tek bir aný,
Kolay olmadý elbet parçaladý sinemi!
Gem vurdum duygulara kendimi azad ettim,
Bilinmeyen kýymeti biraz da o düþünsün!
Bunca zaman ben ona sorgusuz biad ettim,
Yetki verdim kaleme beyaz kaðýt aþýnsýn!
Selma Yýlmaz
23 MART 2019