dünya yalan
aþk yalansa
nedir elimiz de kalan...
aþk;
sahiplenmek deðildi bir yüreði
yüreðini;
sevdiðinin yüreðine emanet etmekti
"aþk armaðandýr" diyor þair
iç dünyanýn güzelliðine
dönüþü olmayan tek yolculuktur...
zor gelir aþk hastasýnýn ambulansý
yok öyle
geldiysen masaya üç defa vur seansý
aþk, üç deyince elma deðil
çekirge gibi bir sýçra iki sýçra
öyle kedi gibi dokuz canlý deðil...
kelebeðin bir günlük ömrü gibi frekansý
düþünce aklýn ürünü
duygular hislerin çiçekli günü
gerçekleri yok saymaktý ruhumuzun düðünü
’mýþ gibi yaþamak’
zihnimizi ve bedenimizi hasta eder
ve ruh bembeyaz bulut gibi içimize iner
aþk ruhun dili
kalbin gözüdür
o yüzden aþk kör olmaktý biraz
karanlýkta akan suyun bulanýklýðýný bilmemek
gümbür gümbür sesini duyarken
mecrasýný bulmamaktý biraz da
tarihin akýþýnda aþk
ayrýlýktý
ancak ölümle gelen
siz hiç Aslý’nýn
Kerem’den sonra sevdiðini okudunuzmu
yada Þirin’in
Ferhat’tan sonra anne olduðunu
demek ölüm gerçekti
ve ayrýlýk
o ayrýlýk deðildi yarým okka aðýr olan
çünkü
tahayyül edilemezleri vardý aþkýn
telaffuz edilemeyenleri
sonsuzluk tamamlansa
akýldan
hayâlden
fikirden geçirilemeyenleri...
"ama ne sen Leyla’ydýn
ne de ben Mecnun...
belki de buna mecburdun
ruhumun yetim kalmasý biraz da ondan
ama
ruhum bilir
aþk güzeldi
aþk mutluluk
aþk insanýn ayaklarýný yerden kesebildiði gibi
üzebilirdi de
aþk acýtabilirdi
hatta aþk öldürebilirdi
ve inanmak isteyip hep..
inanmamanýn azabýný o zaman yaþadým
gerçekler esirgeniyorsa sevenden korkunçtu
döküldüðünde görmeyeceðim tek kan
kendi damarlarýmda dolaþan kan olacaktý
ölüm den öteye köy olmadýðýný elbette biliyordum
eðer taþlara yazýlmýþsa bir isim kalýyordu
adý var kendi yok ölümlerimin
aklýmýn gösterdiði isimle
yüreðimde
aþkýmýn gösterdiði ateþ arasýna düþtüm
kafamýn içinde
iþlediðim cinayetlerden ben bile ürktüm.
o karanlýkta yittim ben
ayný anda iki þey olunmadýðýndan
aþk’ýn masalýný o karanlýkta yitirdim
ve inkar etmekten baþka yapacak iþ
düþünecek þey kalmayýnca
ne hayal
ne rûya
ne de bin bir türlü masal
hiç biri hiç bir iþe yaramayýnca
çýldýrmamak için kabul den baþka yol olmayýnca
ve elimle koymuþ gibi
çamurlu köy yollarýn da
ilk izlerimi bulamayýnca
taþ balkondan bakamayýnca
ve o ýrmak sevdaya akmayýnca
duvarlar ortasýn da delirmemek için
aklýn sýnýrlarý için de kalma çaresizliðidir aþk
dünya yalan, aþk yalansa, nedir elimiz de kalan
gurur ve aptallýktan baþka...
iç yüzünün çirkinliðidir zaten
insana yalan söyleten gerçek.
kendi eksikliðini baþkasýnýn tamýn da kýskanmaktýr.
gerçeklerden korumak için yüreðini þeytana kaptýrmaktýr.
bir kibrit çöpünün kývýlcýmýyla ömrünü tümden yakmaktýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
abim... canım abim öğretmenin vedası... yağmur... kuş kanadı... beyaz atlı prens... gökyüzü... gökyüzü... ay yıldızlı uçurtma... şehit çocuk...