ÜZÜYORSUN

Sevda ýrmaðým dedim, oysa sen hoyrat aktýn.
Sana caným dedikçe döndün canýmý yaktýn
Kalbimde kapanmayan derin yara býraktýn

Yýktýn gönül köprümü, enkazda geziyorsun
Suçum seni sevmek mi ne diye üzüyorsun

Ben onu hiç sevmedim, zaten el’di demiþsin
Hafýzam kayýtlardan çoktan sildi demiþsin
Duydum ki benim için artýk öldü demiþsin

Tükettiðin bir aþkýn resmini çiziyorsun
Suçum seni sevmek mi ne diye üzüyorsun

Anlamadým bir tanem nasýl düþtüm gözünden
Güldürmedin bir defa kahreyledin hüzünden
Hani çok seviyordun niye döndün sözünden

Düþman mýsýn sevgiye nefret mi seziyorsun
Suçum seni sevmek mi ne diye üzüyorsun

Tek korkum var hayatta, seviyorken ayrýlmak
Gerçeklere dön artýk, boþ hayalleri býrak
Gözün hep yükseklerde biraz da önüne bak

Yýldýzlara bakarken çiçeði eziyorsun
Suçum seni sevmek mi ne diye üzüyorsun

Bunca zaman sevdim de, ne geçti ki elime
Hayalinle avundum, bak periþan halime
Ýstersen öldür dedim dokunma hayalime

Oysa sen hayalimi kurþuna diziyorsun
Suçum seni sevmek mi ne diye üzüyorsun

Affetmem mümkün deðil, kabardý kara liste
Canýmdan bezdim yeter, dert yükledin üst üste
Hem hayatý haram et hem de helallik iste

Öyle yaðma yok gülüm bulutta yüzüyorsun
Seni sevmek suç belli o yüzden üzüyorsun

Sosyal Medyada Paylaşın: