DOLMUYOR

Her þey dengi dengine
farkýnda olamasakta
eksiðini tamamlýyor
gülüþler gözyaþlarýna dönüþüyor bazen
bazen de þans kapýyý ummadýðýn anda çalýyor

merhabalar elvedayla sonlanýrken
ümitsiz yolcular
ansýzýn geri dönüyorlar
barýþýyor küs olanlar felekle
umut çiçekleri kurumaya yüz tutarken açýyor

aðaçlar her renge boyanmayý seviyorlar
mevsimlere göre
taze yapraklar olgun meyveler
sonra satýcýlar alýcýlar
her zamanki telaþtalar
viran olmuþ bir bahçe
bir bakýyorsun þenleniyor

esiyor rüzgar
kýrýyor narin dallarý gösterip gücünü
çocuklar büyüyor
dokunmaya kýyýlmýyor goncalar gibi
göçüyor sonsuzluða kýymetli yaþlýlar
zaman akarken devleþirken acýlar
ufacýk paylarla geliyor sevinçler

söylendikçe hasret þarkýlarý
yürekleri tarifsiz bir sizi sarýyor
her þey bir eser býrakýyor ardýnda
zaman örterken
iyiliklerin ve kötülüklerin üstünü
þeffaf örtüsüyle
unutturmuyor
açýlýnca örtü
karþýlaþýlan manzara
topraða býrakýlan tohumun eseriyken
yine de hayretle seyrediliyor

gece ve gündüz yorulmuyorlar
birbiriyle yarýþmaktan
bir derin yaralar üflemekle geçmiyor aylarca yýllarca
bir de yazgýlar deðiþmiyor
her kalbin duvarýnda asýlý çerçeve
dilemekle dolmuyor.

Nuran KARACA
(Susmaz Þiirler)
22:37 25.03.2019
Sosyal Medyada Paylaşın: