CAN OLDUĞUM YÂR...

seni düþlüyorum tükenen çaresizliðimde
yalnýzlýðýma çöktü sensizliðim
sesin yankýlanýr odamýn ýssýzlýðýnda
gittiðin gideli gözlerimde uykular firarda
elimde kalemim, þiirlerim aðýt
geceler zindaným...



çýkýp sokaklara baktýðýmda gökyüzüne
karanlýk, sönük yýldýzlar, yitik ay
gün soðuk, tenimde sýcaklýðýný aradým
deniz dalgalarýnda salýnýrken salým
þevkatlý kollarýna sarýlýp aþký içmek istedim
bakýp kaldým ufuktaki boþluða...



buðulu gözlerle hasreti tetikledi þarkýlar
çok aradým seni kayýp adreslerde
gördüðüm her çiçeði kokladým sen diye
sinmiþ kokularýn dindirdi hasreti
kokladýkça mavi gülleri, manolyalarý
dokundu dudaklarým...



çok bekledim gül saçtýðým yollarýný
baðrýma bastým acýlarýmý
yokluðun beni benden alýp götürürken
anason kokularýnda boðuldum
tek umudum, kaderim, alýn yazým sensin
can olduðum yâr


Zafer Direniþ
…

26 Mart 2019 Salý 00:15 KARABULUT
Sosyal Medyada Paylaşın: