YOKLUĞUN

Iþýðý yutan bir kasvet
Uzanýp Karanlýða sere serpe
Dokudu ustaca yokluðunu
Sonsuz bir hasret örtüsüne

Zeytin karasý gözlerinden
Düþtü avuçlarýma ayrýlýk
Ve sen, ey sensizlik þiarý
Nerede seni taþýyacak ten

Göðüs kafesi mi yarýp çýkan
Meçhul bir adam türedi benden
Kalk dedi, kalk susma artýk
Haykýr dünyaya, aþký ve hüznü
Sosyal Medyada Paylaşın: