DAL GİBİYİM (490.)

Seninle yaþanan o neþeli çað
Sen gidince soldu gönlümde ki bað
Kalmadý sýrtýmý yaslayacak dað
Hazanda kuruyan yaprak gibiyim

Demedim bu nasýl çiledir diye
Yeter dedim veda ettim benliðe
Hasretin alev oldu yanar bu tende
Bu can bu bedende çürür sevdiðim

Sen yaktýn yürekte aþk çýrasýný
Verdin bana aþkýn en karasýný
Yüreðimde açtýn aþk yarasýný
Çaresiz kaldým ben sensiz yanarým

Sensizlik yaralar açtý yüreðe
Doðuþtan marazlý bir lal gibiyim
Çekmeden bilinmez bunun acýsý
Dalýnda kuruyan bir dal gibiyim

Canýmý sunmuþtum sana gül diye
Dönüp de bakmadýn bu nedir diye
Bel ki öldüðümde seversin diye
Ecelim den evvel ölesim gelir



Fatma Ayten Özgün




























Sosyal Medyada Paylaşın: