kimi zaman eskittim yüzümü avuç içlerimde
gece yüklü gözlerin uyuturken zamaný
denizler hala hýrçýn adýnýn bir yerinde
azalýyor sanki hayat kül taþýyan ateþiyle
sustur þu yaðmuru gitmeden önce
sürükleniyorum kendime bak yenildikçe
oysa saçlarýn rüzgar dokunsam bahar
çarptýkça ayrýlýða kanatýp kanatýp aðlar
kýrýlan dallarýn aðýrlýðý gelir omuzlarýmý daðlar
adýmlarý ürkek gözleri ýslak
bu dilsiz sevdamýzýn
baðlanmýþtý sesi inceden bir saz teline
tutunduðum dizeler kirpiklerine aðýt
geçtiðim caddeler tenhalýktan yorgun
her vakit sonraki aþka geç nasýlsa
uzundu sözüm oysa soluðum bir nefeslik
sen yine de suskumu hayra yor
ömrüm sen ve sensiz iki kiþilik...
10/06/2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.