GERİDE KALAN

Ne denli sevsen de insanlarý, hem de samimi
Hayat geçici, üzme kendini boþa, bilmezler kýymetini.
Deðmez sevmeyeni sevmeye, çekme onun derdini
Varsa kýsmetin mutluluktan yana, yaþa, doyasýya yaþa.

Doldurmaz sanýrsýn yüreðini baþka sevgiler
O sevenler þimdi unutmuþ,gör ki hani tebesümler
Ölüm gelir sana yergiler, gidersin ta ötelere ve derbeder
Anlarsýn o saatte, bulursun kendini önce
Bittiðinde menfaatler,yiter gider muhabbetler.

Yanaklar ýslaktýr gözyaþýndan, yok ki faydasý sana
Uzat elini aç aþka, yaratan var alemi, göðe bir baksana
Neye üzülürsün hiç, deðer mi bir kalpsize iyi düþün
Geceler serseri, sen bir Mecnun, sor hesabýný bu hayat senin

Ya kýymet ver gir bir kalbe, orasý yuva, sýðýnak
Ýster yansýn dünya, ister kopsun kýyamet ne olacak
Hayat dediðin tren az sonra kalkacak gardan
Uzanan eli tut ki, kurtulursun belki bu figândan.

Özüyle sev seveceksen, akýl ile sevme sakýn
O ki çeldirir yüreði, beslenmemiþse sevgiden
Bir kapýsý kalptir onun, kararlarýn karargâhý
Sonra akla gelir sýra, sevmek önce gelir inan.

Kimler baktý gözü ile, kimler güzel söyledi sana
Kimi yürüdüler Hakka, yoklar þimdi aramýzda
Onlardan bize hatýra, ne bir para, ne bir eþya
Varsa karþýlýklý sevgi, onlar kalýr bizle ebedi.

Unutulan olmamalý, yokluklarý doldurmalý
Zaman geçip gitse bile, derin izler býrakmalý.
Bu açýlým çok zor inan, kalplerdedir hep yaþayan
Ve maziden bize kalan, sevgi ile anýlýr her an.
Oðuzhan KÜLTE

Sosyal Medyada Paylaşın: