Ýnsan hem güler hem aðlarmýþ ama ben gülemedim. Yýllardýr sensiz ne gecem gece ne gündüzüm gündüz, taþýyamýyorum artýk bu bedenimi. Kefen giymiþ bir þehrin yalnýzlýðýndayým. Ey benim dünüm, bugünüm hasret oldun, dert oldun bana, hayallerimi yok saydýn. Her gün kahrediyor beni bu ayrýlýk. Bilsen ben sensiz kaç kere öldüm hemde kaç kere. Neler yaþadýðýmý anlatsam sana anlayamazsýn ki. Senden bir türlü vazgeçemedim, vazgeçemiyorum. Artýk elveda diyorum sana gecenin karanlýk yüzü elveda, çýkmam belki yarýna. Artýk hayatýmda eskimeyen tek bir þey kaldý, oda dinmek bilmeyen gözyaþým, hayallerim ve ben. Peki bunca yýllar boþuna mýydý bu aþka harcanan emekler boþuna mýydý.?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fuat.İncir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.