HAYAT…

Hayat ne garip dostlarým,
Ve de ne anlaþýlmaz…
Bilinmez meçhullere gebe her an’ý
Sýrlarla dolu her yaný.

Daha iki gün önceydi,
Takvimler gösterirken On Haziraný
Abisinin mezuniyet töreninde
Ýki elimle yanaklarýný okþamýþ
Sevmiþtim Onbir yaþýndaki Özkan’ý.

Bu gün Ýkibinsekizin Oniki Haziraný
Öðrendim ki o hain hastalýkla tanýþmýþ
Minicik caný.
Hani çaresiz býrakýr ya, insaný.

Ve bir anne.
Çocuklarýna hem ana
Hem baba olmuþ.
Yememiþ yedirmiþ,
Ýçmemiþ içirmiþ,anasý Özkan’ýn.
Kavrularak kendi yaðýyla,
Hayata tutunmaya çalýþmýþ
Diþiyle týrnaðýyla.

Ve bir aðabey.
Yaþlý gözlerini Özkan’dan saklayan,
Hayatlarýnýn ortasýna düþen bu bombayý
Göðsünü siper ederek karþýlayan
Helal süt emmiþ,
Gurur duyulacak bir delikanlý
Kol kanat germiþ aileye
Büyük oðlu ananýn
Abisi Özkan’ýn.

Ey ana,
Bu hayat sýnavýnda
Önce Allah,
Sonra doktorlar,
Sonra da þansýn,
Yardýmcý olsun sana.
Yüreðimde acý,
Dilimde dua,
Acil þifalar diliyorum,
Sevimli yavrun Özkan’a.

H.Cemil ÞENSEVER
12 Haziran 2008
Mersin.

Özkan ne yazýk ki hayat mücadelesini 25 Haziran 2012 günü kaybetti. Tahmin edemeyeceðiniz kadar, yetenekli, zeki ve haraketli bir çocuktu. Küçücük caný 4 yýla yakýn çok acýlar çekti...
Ailesine sabýr Özkan’a rahmet dilerim...

Sonuçta tüm canlýlar ölümü tadacaktýr. Ýnsana teselli olan tek gerçek bu....




Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine aittir.

Sosyal Medyada Paylaşın: