Çekip gitme be güzelim...

Gök kýzýl sakin deniz…
Seni seviyorum ki bunu kimse bilemez…
Gönlündeki mi bendeniz…
Hiç unutamýyorum ki
Neden nameler sensiz…



Sel gibi akýyorsa huzur soluma…
Çoþuyordur zirvelerde cümbüþün…
Neþeleniyor ki göðüs hizama...
Ýstemem mi gamzesinde ki bir buseye düþüþü…

Kahrolsun þu dinmez yalnýzlýk,
Verin bana sevdiðimi…
Yetti artýk bu köhne sevdalýk
Bilmez hasretiyle yandýðýmý…

Yüreðim yangýn yeri sönmez oldu
Nefesin kor ateþ gibi alevleniyor
Hoþ sözlerin dilimde bak nasýl da soldu
Aþklarý býraktýðým mevsimler demleniyor

Kimseye söylemez dilim
Öyle sevmek mi olur be gülüm
Al kýrmýzý fistana sarýlý bak halim
Dünüme hasret geçmiyor ömrüm

Çekip gitme!
Deðer mi vazgeçtiðin þeye
Ne hayaller kurdum,
Kimsesiz ülkelere demir atalým seninle…

Gidesim var,
dümdüz bir ülkeye...
Ne hesap ne kitap olmaz ki...
Uçsuz bucaksýz düzlüklere...
Ve Ötekileþtiremediklerinize...


Yusuf Mansýz

21.03.2019
Sosyal Medyada Paylaşın: