AŞIK VEYSEL

Gece gündüz varmak için menzile
Uzun ince yolda yürürdü Veysel.
Ününü yayarak hep dilden dile
Türk Milleti için gururdu Veysel.

Bir sýr vardý sazýndaki tellerde,
Türküleri söyleniyor dillerde,
Vatandan uzakta, gurbet ellerde
Sýla hasretiyle erirdi Veysel.

Iþýk ve ses oldu o hep dünyama,
Kimse eriþmedi hala o nama,
Yakup nebi gibi amaydý ama
Gönül gözü ile görürdü Veysel.

Onun gibi âþýk gelmemiþ hele,
Hayatý boyunca çok çekmiþ çile,
Memleket aþkýyla, yar aþký ile
Sazýnýn teline vururdu Veysel.

Göçüp gitti Hak emrine uyarak,
Sevdasýný yüreðinde duyarak,
Yanýk Ozan, sadýk yârim diyerek
Topraða gönlünü verirdi Veysel.
Muhammet AVCI
Sosyal Medyada Paylaşın: