su toprak, ateþ ve insan tanesine nardan yangýn, yangýnýna salkým salkým cehennem
ne zaman tapsam ateþe kül-i dilinden su açlýðýna susuyorum insanlýðýmýn yaðmur niyetine gökkuþaðý basýyorum yeþiline, mavisine çürümüþlüðümün
ne zaman öpsem ateþi teninden, yaksam ruhumu çýralaþmýþ bedeninden mekaný cennet olmanýn amin olasýlýðýný anlýyorum insanlýðýn
bitmiyor, bitemiyor yürüdükçe nasýr baðlayan yollarým adýmlaþtýkça karýncalaþyor ecelim mezarýma peþim sýra ah anam, vah babam resmettiðiniz cennetinize hiç ama hiç benzemiyor bu dünya
anlamsýzlýðýma anlam yüklemeye çalýþmanýn noktasýný býrakýyorum eþiðime son baharýmý özlüyorum ilk baharýmýn muradýna eremeden sevdiðim, düþlediðim tüm kapýlarýmý kapatýyorum ardýný hiç mi hiç göremeden
kanadýðým, kendim sandýðým birkaç þiire dökülüyorum son kere ve her satýra bir aþk, her aþka da bin satýr daha sökülüyorum yaþayamadan ölüme…
ilhanaþýcýmartikibinondokuz
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.