ÇANAKKALE ARSLANLARI

Gözler þimþek, gönül ateþ koþtular,
Kükreyip arslanlar, taþýp coþtular!

Göðsü iman, dili Kur’an taþtýlar,
’Allah Allah’ diye daðlar aþtýlar!

Zafer için koþan yürekler harlý,
Vatan aþký sarmýþ, sanmayýn karlý...

Mehmet’i korkar da kaçar sandýlar,
Þehadete koþup, nûra kandýlar...

Yýlmadan koþuyor kahraman nefer,
Tarihler yazacak, destan bu sefer...

Düþman dayanamaz, yok gözünde fer,
Allah için koþun, bizimdir zafer!

Coþup akýyorlar, çýlgýn sel gibi,
Aziz vatan için eser yel gibi,

Türk’üz, her gönülden sesleniyoruz,
Vatan sevgisiyle besleniyoruz!

Kükreyip atýldý, savaþtý mertçe,
Baðrýn açmýþ, siper etmiþ cömertçe!

Tekbirle inledi yürekler pakça,
Savaþtýlar yalýn kýlýç, erkekçe!

Anafartalar’da Mustafa Kemâl,
Arýburnu Cephem þehitlerle al,

Esat, Vehip Paþa, bir çok miralay,
Koþuyor askerler bak alay alay!

Hepsinin yüreði þimdi bir volkan!
Yiðit askerlerim düþmana kalkan!

Dereler, tepeler boyanmýþ al kan!
Atam sesleniyor:’Vataným çalkan! ’

Bir deðildi, iki deðil, beþtiler,
Ayný köyden, yanan kor ateþtiler!

Sanýlýrdý, hepsi de kardeþtiler,
Ufukta parlayan bir güneþtiler!

On sekiz Mart günü albay Cevat Bey,
Diyor:’Bu zaferi duysun dünya, hey!

Verdik, burda koþup binlerce þehit,
Türk baþýný eðmez, tüm dünya þâhit...

Cana bin can katmýþ askerim sanki,
Bu öyle bir savaþ, öyle bir an ki,

Hangi ilden bunca þehit seçilmez,
Diyor:ÇANAKKALE BÝLLÂH GEÇÝLMEZ! ’

Þehit, besmeleyle topraða konur,
Babalar ürpermiþ, duyarlar onur.

Anadýr, olsa da gözleri yaþlý;
Baþlarýnda hâle, yüzlerinde nur!

Vatan kutsal deyip, Mehmet çaðlýyor,
Düþman yenik düþmüþ, hep kan aðlýyor.

Mustafa Kemâl’le yer gök inlesin!
Ýstiklâl Marþýný herkes dinlesin!

Hâlenur Kor (30 Ocak 2000)
Sosyal Medyada Paylaşın: