Acý çekiyor bu gözler Acý çekiyor bu beden Uzaklardamýsýn bileyim Yakýnýmdamýsýn geleyim Son nefesine kadar bu yürek Bilsem ki bu acýlara ne gerek Uyutur mu rüzgar yalandan gülsek
Acý çekiyor bu sözler Acý çekiyor bu beden Sonu hep yalnýzlýkla biten Mezar taþýnda ismi yitip giden Aþýklar gibi mi ölsek
Acý çekiyor bu sözler Acý çekiyor bu gözler Hakkýn yok bu kadar eziyete Yoruldum kalmadý meziyetimde
Acý çekiyor bu eller Acý çekiyor bu güller Her aþýk olduðumda ben baþka yarýnlarda Her bulduðumda ben seni baþka bakýþlarda Yüreðim kanýyor acýtýyor yamasanda.
Servet konaçoðlu
Bir gül büyüttüm çatlamýþ topraklarýmda Gözyaþlarýmla suladým Umut baðladým yarýnlarýma Sýmsýký sarýldým yalnýzlýklarýmda Aldýrmadým dikenlerine al aldý yanaklarý Utandý birden rengine büründü Kaným kanýydý acýyan sol yanýmdý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
servet konaçoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.