Gün eridi ellerimizde! Kýzýl bir öfkeye mahkûm olmadan Bu yalnýzlýk kalemi çaldý bakýþlarý Toraman Emine’nin çopur oðlu Laz Ayþe’nin kardeþi/ Karanfil gezginiydi bakýþlar Bakýþlar mahrem/ Bakýþlar ölü…
Son kez dediydim Son kez/ Alacasý bozuk ayýn gölgesinde Hendekler kazýlýyor Havada ceset kokusu Sinekler uçuþuyor Þehadet baðrýnda Umarsýz…
Ve kuru üzüm taneleri Kurtlu hoþafýn içinde Yunmak yok yýkanmak lüks Yaralara ot týkanýyor/ Ayaklar çürümüþ çamurdan Botlar ýslak, yürek ýslak, tan ýslak
Ey Oðul! Al bu mecidiyeleri Kefenliðimdir yavrum Feda olsun vatanýma Heba olma Rus’a Ýngiliz’e Cönk bayýrýna Dua tepeye…
Ýþte bu; Zalim ayrýlýklarýn gebesi Dost olma oðul dost olma Tenime sarýl yüreðime asýl Dualarým seninle/ Saçlarým yorgan olsun tenine…
Kýzýl bir sükûta sarýl
Þehidim…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Ekber Hırlak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.