KUYU YALNIZLIÐI Kuyu yalnýzlýðýna aralanýr Her sabah gözlerim Yaþadýklarým kadardýr derinliði Korktuðum kadardýr karanlýðý Küçük bir fýsýltýyla içine çeker Günün baþýboþ saatleri
Konuþtuðum her kelime Duvardan duvara çarpar seslerini Her es tiz bir çýðlýða dönüþür Çarptýkça yankýlanýr, yankýlandýkça Saðýr eder kulaklarýmý
Yutkunduðum her suskunluk, Beynime bir çeltik atar Hatýrlanmaya kurulmuþ saat gibi Konuþamadýklarým Yeþil bir salya kusar Duvardaki çatlaklardan
Gökyüzüne her baktýðýmda Bir ýþýk arayýþýnda Çürümüþ ipler sarkýtýr bana yaþam Tuttukça elimde kalýr Ve ben her defasýnda yeniden düþerim Kuyu yalnýzlýðýma
Doymak bilmeyen aç bir hayvan gibidir Kuyu yalnýzlýðým Gözyaþlarýmla beslenir Beslendikçe büyür, Büyüdükçe kaplar tüm dünyamý
Hayatýmýn orta yerine düþer Düþtükçe derinleþir Sustukça çýðlýklaþýr Korktukça zindanlaþýr Kuyu yalnýzlýðým…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Esra Algan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.