GONCA GÜLLER DİKTİM ÇORAKLIĞIMA...

Yaðmur dýþarýda saðnak saðnak iniyor topraðýma
Yeþerecek uykuda olan her þey
Börtü böcekler uçacak toprak kokusunda
Kýrlangýçlar göç yollarýnda
Belki bugün, belki yarýn selamlaþýrlar bizimle
Kavuþurlar hasret çektikleri yuvalarýna
Bense öyle mi þu yalnýzlýðýn girdabýnda
Yangýn yeri gönlüme düþürdüðün sevdanýn özlemi...



Gün geçmiyor yokluðunun hasretinde yanarken
Ay gizlenir gri bulutlarýn ardýnda akþamlarý
Derin sýzým var baktýkça gözlerine
Sineye çektim çilekeþ ömrümün talihsizliðine
Ýmkansýzým derdimi yazacak yüreðinden uzak
Erik aðaçlarý çiçek açtý buralarda
Bahçemdeki zambaklar yaðmur sularýnda okþanýr
Gelincikler boy atar baðrýmýn sen kokan vadilerinde!..



Yürüyorum derdi, yalnýzlýðý bitmeyen sokaklarda
Bir umut baðladým sana gönülden
Sevmiþim, gonca güller dikmiþim çoraklýðýma
’Güneþin doðacak elbet’ diye beklerim gecelerde
Eski þarkýlar dinlerim seni bana baðlayan
Kulaklarýmda çýnlýyor semada gezinen çýðlýklarýn
Özgürlüðün kapýsýna vurulan kilitler kýrýlacak
Deniz mavisinde yelkenlimiz mutluluða götürecek!...



Zafer Direniþ
…

15 Mart 2019 Cuma 16:30 KARABULUT


Sosyal Medyada Paylaşın: