Yalnızlıktır, diyeti!...

Her gecenin, tüm yüzünü, evi bilir,
Ýçte tükenmeyen, bütün yalnýzlýklar,
Zaman uçar, tasasýz - gamsýz dikilir,
Elde balta, kýrýlmaz anlamsýzlýklar...

Semaya yönelir huzur için bakýþ,
Sessizce bir iç çekiþtir derinden,
Dokunuyor sokak lambalarý bile,
Gece karanlýk, umutsuz düþlerinden...

Her gün, onca tükenen umuda inat,
Hiç aldýrmadan döner yörüngesinde,
Acýmsý, acýmsý, bakar her bir bakan,
Aldýrmaz yine, kendi düþüncesinde...

Ýnce sis yükselir göz kapaklarýndan,
Karþý komþu bahçesinde çiðler erir,
Kavrulmuþ topraktan ne farký var,
Yalnýzlýðýndaki bu bülbüle, ne denir?...

Ortada olan tek manzara, yalnýzlýk,
Gün doðana kadar, kaç mum ýþýðý,
Ufukta tan çizgisi iyice belirirken ,
Beyin yakýmýnda hala, gülün aþýðý...

Yýlýnda – ayýnda, matemini kovalar,
Çalýnan kalbini, geri alma peþinde,
Dökülür salkým salkým ciðerleri de,
Zalim yaptý dediðini, kendi gidiþinde...

Hakikat bülbülü, aþk deryasý boyladý,
Öter ardý sýra, acýklýca, geri dön ister,
Yüreði pek katý, zalim, sevdiði, var ya,
Baðrýný hiç yeþertmez, kuru, çöl ister...

Aþkýn gölgesi bile, baþka baþka güneþ,
Sevenin kalbinde, kýþ günü, yaz ateþi,
Ýçler de sayýsýz denizler kabarýr ama,
Oluk oluk aksa da, söndüremez ateþi...

Zamana hükmeden aþk olur mu hiç,
Baþka mevsim! Yakar, mevcudiyeti,
Ne þekil, kurtulsak tükenmez ateþten,
Her aþýða yazýlan, yalnýzlýktýr, diyeti...

Veysel Kimene
Sevda Þairi
(Kemal Yenice)
© Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Þiirlerin izin alýnmadan kopyalanmasý ve kullanýlmasý 5846 sayýlý Fikir ve Sanat Eserleri Yasasýna göre suçtur.
Sosyal Medyada Paylaşın: