bir evin içiydi bir kaç kiþi dýþarýda ne var ne zaman yaðmurlarla öpüþtüðümüz bir aný orada tatlý iki çay
sevinçle çýkýyorum merdivenleri kapýlarý örtünce biz bize kalýyoruz bir kaç kadeh akþam güneþi dolup karanlýða veda edince üzülüp pencerelerden ayýþýðý
sokak biraz üþümüþ biraz karamsar tekrar ediyorum kalbimdeki yerini körpe köpek kuyruðunu kýsýp geçiyor unutuyorum eskiyen acýmý
yarýnýn yalaný hýzlý oyun çocuk mu kalacaksýn hep uzatýp duruyorsun aðaçlarýn saçlarýndaki þefkati ya ilk bahar ya yaz baþýmý göðsüne dayadýðým da duyduðum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.