Fanisin der gibi, kar yaðýyor genç saçlara Fakir, fukara, evsiz, barksýz, yetim, açlara Baþýnda elmas, olsa da altýndan taçlara… Týnlamýyor, “neymiþim!” diyene aklý sýra Terazide eþitçe tartýyor dýþarýda!
Yaþadýðýna bakýp, kalbinden seçeceksin Kendi kendine akýp, kaderi biçeceksin Kim eleþtirse artýk gülüp de geçeceksin Kar lapa lapa yaðsa, ruh olmalý Hira’da Kar, “Oku!” biletiyle, tartýyor dýþarýda!
Hani demeli nedir kýyamet, var saati Bilsek ne kazanýrýz olsa ya kanaati! Ýþte yaðýyor, bir bir bozuyor cemaati Düþünce yok oluyor toprak, besleyen tarla Ebabil kanadýyla, atýyor dýþarýda!
Saat dediðin pusat keser kar taneleri Korkuyla soldururken dondurur haneleri Kýyametin meraký sarar viraneleri… Yaþamý zehir eder, olurken dünya hýrka Deðerli sanatýyla, artýyor dýþarýda!
Saffet Kuramaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
saf şiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.