siluet

incecik bir siluet,
bir gelincik misali,
öylesine narin,öylesine naif,
sanki her an savrulup gidecekmiþ gibi,rüzgarlarýn önün de,
sessiz çýrpýnýþlarla yürüyor,çýkmaz sokaklarýnda ömrünün....
kim bilir,kaç kere gelip geçti karanlýðýn içinden,
hep bir þeylere geç kalmanýn telaþý vardý gözlerinde..
bir ara durdurup boþuna bu telaþlar demek istedim,
yorgundu çünkü,zihninin derinliklerinde,
dikkatlice baktý ama,
zamanýn eskittiði puslu aynalarda bulamadý kendini,
yüzünde ki soðuk tebessümden anladým....
sonra dedim ki,
belki de bu çaba,
onu tekrar tekrar hayata döndüren,
belki de bu yorgunluða galip gelme hissi,
onun umutlarýný yeniden dirilten,
tutmadým onun ellerinden,
bulaþtýrmadým bir parça sahte gülüþü solgun leb’lerine
görmezden gelip,
yürüyüp gittim ,kendinden emin güçlü adýmlarla,
baþ baþa býraktým kendi yalnýzlýðýyla,
kapatýp kulaklarýmý yakarýþlarýna,
ne hali varsa görsün diye,
iyilik yaptým kötülüðümle......



Emine Rezzan Sipahi





Sosyal Medyada Paylaşın: