AMA YOKSUN
Sonbahar yaðmurlarý vuruyor yüreðime
Ýçimi acýtan SEN!
Dindirecek olan SEN!!
Söndürecek olan yine SEN!!!!
Ama Yoksun!
Dünyanýn sonu gelmiþ gibi
Her þey silik,her þey çýrýlçýplak
Güçsüzüm,kederliyim,hüzünlüyüm
Çaresiz ve yalnýzým
Ama Yoksun!
Uzanamayan ellerin uzak,çok uzak!
Karanlýklarda kayboluyorum!
Gözlerin,sözlerin ve yüreðin!
Ýçimi kanatsa da razýyým!
Ama Yoksun!
Böylesine hasretken sana
Sen nerdesin,kimlerlesin?
Yüreðini kimlere emanet verdin?
Ben þimdi yüreðinin neresindeyim?
Ama Yoksun!
Yaðmurlar yaðýyor yine yüreðime
Artýk gidip-gelmelerinin, tarihlerini de unuttum
Üþüyorum..
Hüzün büyüdükçe büyüyor içimde
Ama Yoksun!
Yaþadýkça seninle devam edip
Seninle bitecek bu nefesim
Ufkuma doð artýk,ruhum teselli bulsun
Yorgunum,tükendim,isyanlardayým..
Ama Yoksun!
Ve
Ben
Hala
Sensizim…
Met-Nim 12/06/2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.