Geceyi dinliyordum Karanlýðý söylüyordu Heceyi dinliyordum Karanlýða söyleniyordu Eceyi duyamýyordum Çünkü karanlýktý Ve susmuþtu
Ay gibi çýplacýktýk Yaðmurdu soyunduðumuz Denize doðru keman çalýyordu biri Iþýðý titretiyordu zaman Ilýk bir nefes gibiydik
Seviþmelerimizi delik deþik ediyordu korkulu düþler Sýçrayýp uyanýyorduk Sokulup birbirimize Seviþiyorduk yeniden Seviþmek tenlerin deðmesi deðildi yalnýzca Seviþmek, Eski anlamýna dönüþmüþtü Yani sevmekti
Körpe bir kan damlasý Damarlarýmdan kopup yere inmiþti Kalem uçlarý yazýsýz Yönsüzdü ateþ böceklerimiz Son ayna da kýrýlýnca Gitmiþti yüzümdeki seslerim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fırat Avcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.