Romatizma

Ben, romatizmalý bir hasta,
Sense Ýstanbul havasý!
Bahar çiçekleri gibi þen,
Yaz geceleri gibi berrak,
Güneþli günler gibi,
Sýcak, sýmsýcak olduðunda;
Genç bir delikanlý gibi,
Ne yorgunluk, ne sýzý bilirim.
Olsa olsa,
Küçük bir mola,
Belki bir bardak demli çay,
Ya da buz gibi bir kola!
Sonra?
Ya bir topun ardýnda,
Körük gibi inip kalkarken göðsüm,
Koþarým delicesine.
Ya bir sahil kenarýnda,
Seyrederek denizi,
Dalarým tatlý hülyalara.
Fakat sen,
Lodos kesildiðinde,
Esip gürlediðinde,
Efkâr yüklü bulutlarla birlikte,
Kopup gelen dalgalarý,
Karaya vurduðunda;
Bir sýzý sarar yüreðimi.
Amansýz,
Ýnsafsýz…
Ne mecalim kalýr dizlerimde,
Diz dedimse, yüreðimde,
Ne de fer, gözlerimde.
Gündüzleri geceyi,
Geceleri, gündüzü özlerim.
Ne gecede, ne gündüzde,
Ne yokuþta, ne düzde,
Derbederliðime tek çare,
Yine sende.

Sosyal Medyada Paylaşın: